margott - Notatki na marginesie i listy nigdy nie wysłane
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
Stało się ;)
Na blogu pojawił się nowy szablon. Zupełnie inny od poprzedniego ;)
Motto bloga - Miłość, wolność, rewolucja !!! – cokolwiek dla kogokolwiek by to nie znaczyło ;)
Tak więc zmiany widoczne, a podziękowania należą się autorowi, którego dobre serce i wrażliwość zna wiele osób, a który to z wrodzonej skromności nie zamieścił podpisu pod szablonem ;)
-> Dzięki tajemniczy AUTORZE :))) <-
"I spojrzałem w niebo po raz tysięczny, błagalnym wzrokiem patrząc w górę...
I oto obłoki się rozstąpiły i zstąpił anioł w złotej zbroi.
A oczy jego były jak żarzące się węgle, a miecz w jego ręku słał błyskawice.
I przemówił do mnie... Stałem się malutki jak mrówka...
Zaprawdę powiadam ci. Synu!!!! Przestań kurwa marudzić, bo stajesz się nudny".
***
- dedykacja dla wszystkich, którzy na blogach wkurzają mgr "s" ciągłym smęceniem i pisaniem głupot
(może dla siebie samej także)
;))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Właśnie jakoś uświadomiłam sobie, że do tej pory nigdy tego nie robiłam - nie siedziałam ze skrzyżowanymi nogami "po turecku" na parkowej ławce z książką w ręce, nie podpierałam też dłonią policzka w wielkim zamyśleniu. No i pewnie gdybym zobaczyła tak siedzącą dziewczynę na ławce, w parku czy w mieście, to pomyślałabym, że jest dziwna. A przecież to nie jest nic nienormalnego! Więc jak to jest, czy to my kształtujemy swoją rzeczywistość, czy wręcz odwrotnie - na nas mają wpływ małe miasteczka?
Są takie rzeczy z których nie wyrosłam. Nie wyrosłam z wierszy, nie wyrosłam z pisania listów, nie wyrosłam z warkoczyków, kiedy włosy przeszkadzają. Nie wyrosłam z marzeń: tych dużych i tych maleńkich... Bo...życie to najbardziej zdumiewająca bajka... To zaskakujące jak bardzo jest się przywiązanym do pewnych miejsc, do wspomnień, do tego, co było i do tego, co dopiero się zdarzy. Czasami wierzę, że przyszłość ma się zapisaną w genach, że każdy człowiek ma nad sobą taką aureolkę srebrzystego pyłku i chociaż nie wiem, co by nie zrobił, to musi się to zdarzyć na pewno. I zdarzy się. To tak jak w tej bajce o "Śpiącej królewnie"... Różnica polega na tym, że bajki zawsze kończą się heppy endem, a życie...no cóż...
Ktoś kiedyś mi to napisał, a ja się dzisiaj nad tym zastanawiam. Jak to jest, że w sieci mamy czas dla ludzi...mailujemy, ggadamy, tlenem się zachłystujemy...a na codzień często brakuje nam czasu, żeby porozmawiać z ludźmi często spotykanymi aczkolwiek mijanymi...? No jak to jest?
Marzy mi się mała szóstka w totka. Taka bez kumulacji wystarczy.
Proszę Cię Opatrzności.
Proszę.
Bo chodzi za mną taki domek. Tam gdzie czaple i żurawie... i bociany stadami latają. I gdzie bobry demolują las na całego.
Tam, gdzie nawet gdy deszcz, czy szarówka na niebie - jest co robić. Choćby popatrzeć na bobry, czaple, bociany czy żurawie.
Czy choćby połazić po lesie można.
Albo kawę na huśtawce pod orzechem o 5 rano.
Albo o 7 truskawki prosto z krzaka. I pachnie szałwia. I mięta. I pszczoły latają. I może rybki prosto z wędki. I wino z winogron wyhodowanych samodzielnie. I....
I takich ”I” to jeszcze dużo może być.
To ja poproszę te szóstkę w totka. Taka bez kumulacji może być.
I to jak najszybciej. Okej Opatrzności?
No to Okej:)